MAŚĆ GNIADA

sierść brązowa o różnym natężeniu i odcieniach – od jasnej do brunatnej i prawie czarnej, grzywa, ogon i dolne odcinki kończyn od stawów nadgarstkowych i skokowych – czarne. Odcienie: jasnogniada – sierść maści jasnobrązowej, kończyny zaś są zazwyczaj bez wyraźnego czarnego zabarwienia; złotogniada: o złocistym połysku; ciemnogniada, skarodniada – sierść czarna oprócz okolic nozdrzy, pachwin, czasem też wewnętrzne strony nóg (tzw. podpalone).

Źródło: „Przedałem konia gniadego, któregom miał od Wojciechowskiego, nie ręką mi szedł, bodaj psom przedawał”.

K.J.K. Dziuliński, Diariusz potocznych rzeczy i wydatków na różne domowe potrzeby, Pamiętnik, Biblioteka Jagiellońska rkps 2433, s. 6.

Zob. szerzej: Z. Sawicka, Koń w życiu szlachty w XVI-XVIII w., Toruń 2004, s. 122-123.