PAKLAKAWY

od paklak [pakłak] – było to grube sukno krajowe, średniego gatunku, bądź też tkanina półwełaniana na lnianej lub konopnej osnowie. Produkowana w Polsce w Wielkopolsce i na Śląsku w XVII i XVIII wieku. Używane głównie na zimowe odzienia wierzchnie dla mężczyzn, rzadziej dla kobiet. Na Podlasiu było to grube płótno z lnianych pakuł.

Źródło: „Także i woźnicy sprawiłem suknią obłoczystą, paklakową”.

K.J.K. Dziuliński, Diariusz potocznych rzeczy i wydatków na różne domowe potrzeby, Pamiętnik, Biblioteka Jagiellońska rkps 2433, s. 14.

Zob. szerzej: I. Turnau, Słownik ubiorów. Tkaniny, wyroby pozatkackie, skóry, broń i klejnoty oraz barwy znane w Polsce od średniowiecza do początku XIX w., Warszawa 1999, s. 130.