ROZCHODNI

sługa dworski zajmujący się rozdawnictwem produktów wśród ludzi dworu, kontrolujący wydawanie produktów, które wydawano na zewnątrz jako jałmużny, datki i in. Czasem utożsamiany z szafarzem, chociaż na dużych dworach magnackich utrzymywano obu urzędników dworskich np. „szafarz Franciszek i Stefan rozchodni” na dworze Marii Zofii z Sieniawskich Czartoryskiej, wojewodziny ruskiej.

Źródło: BCz, sygn. 6007, t. 1, s. 85, Specyficatia Dworu wypisana w Warszawie d[ie] 21 Augusta 1731.

Zob. szerzej: B. Popiołek, Między kuchnią i spiżarnią (w druku).