Jarosław Pietrzak – doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, adiunkt w Katedrze Historii Nowożytnej (Instytut Historii i Archiwistyki, Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie). Autor rozprawy doktorskiej: Księżna dobrodziejka. Katarzyna z Sobieskich Radziwiłłowa (1634-1694) – życie i działalność (Warszawa 2016 r.) oraz wielu artykułów naukowych publikowanych poświęconych kobietom ze sfery średnioszlacheckiej i magnackiej, w szczególności rodzinie Sobieskich i Radziwiłłów. Autor rozpraw dotyczących postaci Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej. Jego prace publikowane były w „Przeglądzie Historycznym”, „Zapiskach Historycznych”, „Res Historica”, „Res Geste”, „Klio”, „Roczniku Dziejów Społecznych i Gospodarczych oraz wydawnictwach monograficznych pod redakcją. Trzykrotny stypendysta Fundacji Lanckorońskich z Brzezia (Londyn 2016, Rzym 2021, Rzym 2023) oraz Polskiej Misji Historycznej w Würzburgu (2022). Kierownik projektu naukowego NCN FUGA 4 (2015-2018): Organizacja i funkcjonowanie dworów Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej w Polsce, Italii i we Francji w latach 1656-1716. Członek rady naukowej czasopism “Eastern European Review” wydawanego przez L’Università degli Studi della Tuscia w Viterbo (Włochy) oraz „Acta Historica Universitatis Silesianae Opaviensis” (Czechy). Współpracownik Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie oraz Muzeum w Nieborowie i Arkadii. Członek Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym.

Zainteresowania badawcze związane historią, rolą i miejscem kobiet w społeczeństwie we wczesnej epoce nowożytnej od XVI do XVIII wieku, historią podróży, dziejami rodów magnackich, oraz przemianami kultury dworskiej, w tym ceremoniałami.